سیاهچاله ها در علم اخترفیزیک مبحثی جذاب محسوب می‌شوند، زیرا درک ما را از جهان به چالش می‌کشند.
اخترشناسان سیاه‌چاله‌ای کلان‌جرم را شناسایی کردند که با اندازه‌ای برابر ۱۷ میلیارد خورشید، روزانه معادل یک خورشید را می‌بلعد و نوری معادل بیش از ۵۰۰ میلیارد خورشید را ساطع می‌کند.
دانشمندان موسسه فناوری ماساچوست (MIT) رویداد‌های جزر و مدی را کشف کرده‌اند که به سیاهچاله هایی مرتبط است که از ستاره‌های کهکشان‌های پر از غبار تغذیه می‌کنند.
یک کیهان شناس، گفت: فهمیدن اینکه سیاهچاله ها از کجا آمده‌اند همیشه یک معما بوده است، اما اکنون به نظر می‌رسد که این معما در حال عمیق‌تر شدن است.
بزرگترین سیاهچاله کیهان، جرمی حدود ۶۶ میلیارد برابر خورشید دارد؛ این سیاهچاله عظیم، انرژی یک اختروش (یک جرم آسمانی بسیار درخشان) به نام TON ۶۱۸ را تامین می‌کند که درخشندگی آن برابر با ۱۴۰ تریلیون خورشید است.
به طور کلی تصور می‌شود که هیچ چیز، حتی نور، نمی‌تواند از کشش گرانشی شدید سیاهچاله فرار کند، اما این کاملاً درست نیست.
سیاهچاله های به قدری چگال هستند که در فاصله معینی از مرکز جرمشان، حتی نور هم با آن سرعت بالا قادر به گریز نیست. این فاصله که بسته به جرم سیاهچاله متغیر است، افق رویداد نامیده می‌شود. هنگامی که چیزی از این مرز عبور کند، فقط می‌توانیم اتفاقی را که می‌افتد تصور کنیم، زیرا دیگر هیچ کس از سرنوشت آن مطلع نخواهد شد.
این سیاهچاله از ما بسیار فاصله دارد و نوری که ۱۳.۲ میلیارد سال قبل سفر کرده است، آن را به ما نشان می‌دهد. رصدخانه پرتو ایکس چاندرا و تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) توانستند با کمک نوعی ویژگی نسبیتی، این سیاهچاله را رصد کنند.
سیاهچاله ها برای مدت طولانی به شکل‌گیری و رشد ادامه خواهند داد؛ اما در برخی مواقع، چیزی برای خوردن باقی نمی‌ماند و کوچک می‌شوند و به هیچ تبدیل می‌شوند.
یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که اولین سیاهچاله ای که توسط بشر تصویربرداری شده در حال چرخش است.
شاید مشکل این باشد که آن‌ها هیچ نوری از خود ساطع نمی‌کنند؛ مگر این که مواد ستاره‌ای را ببلعند. بنابراین یافتن آن‌ها ممکن است دشوار باشد. از این رو تورنیامنتی و تیمش تصمیم گرفتند یک رویکرد غیرمستقیم اتخاذ کنند.
زمانی که خورشید در حدود ۶ میلیارد سال دیگر یعنی یک میلیارد سال پس از تمام شدن هیدروژن در هسته‌اش به یک غول سرخ تبدیل شود، تا مدار مریخ گسترش می‌یابد و سیارات درونی منظومه شمسی و احتمالا زمین را می‌بلعد.
طبق گفته پالومبو، گرم‌ترین نقطه ثبت شده در کیهان، در اختروش ۳ C ۲۷۳ واقع شده است که منطقه‌ای درخشان در اطراف یک سیاهچاله با جرمی بسیار بالاست که در فاصله ۲.۴ میلیارد سال نوری از کره زمین قرار دارد. بنا بر محاسبات رصدخانه گرین بانک در ویرجینیای جنوبی، دمای هسته‌ای منطقه حدود ۱۰ تریلیون کلوین (بیش از ۱۰ تریلیون درجه فارنهایت و سلسیوس) است. البته هنوز ابهامات زیادی درباره تخمین دمای این منطقه وجود دارد.
کشف سیاه‌چاله‌های تازه و مشکلی که برای اخترفیزیکدانان ایجاد شده
محققان دریافتند که نسبت اندازه سیاهچاله ها به کهکشان‌های میزبانشان، شبیه همان چیزی است که اخیرا مشاهده شده است. این بدان معناست که پیوند بین این دو، حدود ۸۶۰ میلیون سال بعد از بیگ بنگ (انفجار بزرگ) صورت گرفته. محققان این پروژه با استفاده از نمونه‌های بزرگتر به دست آمده توسط تلسکوپ، به بررسی این یافته‌ها ادامه می‌دهند.
اسپاگتیفیکیشن اصطلاح علمی برای اتفاقاتی است که برای فردی که به سمت سیاهچاله سقوط می‌کند اتفاق می‌افتد. سیاهچاله ستاره‌ای است که به طور کامل از بین رفته است. اگر ابتدا با پا‌های خود به سیاهچاله بیفتید، متوجه می‌شوید که کشش گرانشی روی پاهایتان بیشتر از سرتان است، زیرا پاهایتان به مرکز جرم سیاهچاله نزدیک‌تر است.
شراره‌های دو سیاهچاله در کهکشان OJ ۲۸۷
مائوری والتونن، نویسنده ارشد مقاله از موسسه تحقیقات بنیادی تاتا در بمبئی هند در این باره گفته: «کهکشان OJ ۲۸۷ از سال ۱۸۸۸ در عکس‌ها ثبت شده و از سال ۱۹۷۰، تحقیقات زیادی درباره آن انجام شده است. حالا مشخص شده که ما واقعا بدشانس بودیم. هیچ‌کسی این کهکشان را دقیقا در آن شب‌هایی که شیرین‌کاری‌های یک‌شبه‌اش را انجام می‌داد، ندیده بود.»
ستاره‌ها و گاز و غبار آنقدر زیاد است که سیاهچاله می‌تواند خیلی سریع بزرگ شود؛ و از آنجایی که بسیاری از کهکشان‌ها در طول عمر طولانی خود بار‌ها و بار‌ها با هم برخورد می‌کنند، سیاهچاله های عظیم راه آماده‌ای برای برخورد و ادغام به سیاهچاله های کلان سنگین‌تر دارند.
محققان در سال ۲۰۲۱ با استفاده از یک رصدخانه این سیاهچاله را شناسایی کردند که موادی را به فضا باز می‌گرداند، اما این سیاهچاله در سه سال قبل هیچ ماده‌ای مصرف نکرده بود. ماه گذشته، تیمی با استفاده از یادگیری ماشینی، تصویر معروف مسیه ۸۷ را بهبود بخشید تا جزئیات بیشتری در مورد مواد اطراف آن مشخص شود.
در اخترفیزیک، اثر اسپاگتی به نحوه سقوط اجرام به داخل سیاهچاله گفته می‌شود. گرانش سیاهچاله چنان بالا است که هیچ جسمی در نزدیکی آن تاب مقاومت را ندارد و همچون اسپاگتی به سمت داخل آن کش می‌آید.
بهترین روش برای معکوس کردن سفیدی موها 
ایده‌هایی ناب برای زیباسازی رادیاتور در دکوراسیون خانه 
ایده‌هایی زیبا برای داشتن باغچه‌ای خانگی برای هر بودجه و اندازه‌ای 
چند فضای شهری دل‌انگیز تهران برای تفریح در روزهای بارانی 
۱۰ فیلم برتر فلورنس پیو / بازیگر جذاب فیلم اوپنهایمر + بیوگرافی و حواشی زندگی 
زیباترین گیاهان اپارتمانی برای آویزان کردن از سقف 
