درآمد خانوار

خرج و مخارج زندگی در کویت تقریبا دو برابر ایران است، اما سایت numbeo می‌گوید کویتی‌ها ماهیانه ۱۰ برابر ما درآمد دارند

درآمد برای دهک اول ۱۹.۸ و هزینه این دهک ۲۵.۴ میلیون تومان در سال است. برای دهک دهم ۵۸۴.۸ و هزینه ۴۳۲.۸ میلیون تومان است.

ایرانی‌های شرکت‌کننده در پژوهش سایت smoney با تواضع و فروتنی مثال‌زدنی عدد ۲۳۹ هزار و ۷۰۰ دلار را ملاک خوشبختی و بی‌نیازی مالی خود دانسته‌اند و اعتقاد دارند رضایت‌شان به درآمد ماهیانه ۲۰ هزار دلاری گره خورده است

دکتر علی سالاری معاون فنی و نظارت سازمان نظام پزشکی کشور گفت: پزشکان خانواده ماهانه ۱۰ تا ۱۵ میلیون تومان حقوق می‌گیرند. بسیاری از پزشکانی که مطب داشتند، اکنون مطب‌شان در حد ۲ تا ۵ بیمار دارد که واقعا اگر عشق و علاقه به پزشکی نباشد، باید مطب‌شان را ببندند. پزشکان اورژانس ما که در بیمارستان‌ها سخت‌ترین کار را انجام داده و بی‌خوابی و محیط طاقت‌فرسا را تحمل کرده و به ارائه خدمت ادامه می‌دهند، درآمدشان در حد حقوقی زیر خط فقر است. اگر خط فقر را ۱۸ میلیون تومان در نظر می‌گیرند، گزارش‌هایی داریم که پزشکان ما ۹ تا ۱۵ تومان حقوق دارند؛ یعنی قاطبه جامعه پزشکی این درآمد‌ها را دارند. حال ممکن است در هر قشری درصد کوچکی سلبریتی هم باشد که درآمد‌های بالا و نجومی هم داشته باشند، اما درست نیست که این درآمد‌ها را به همه آن قشر تعمیم دهیم.

اطلاعات ارایه شده توسط معاون وزیر اقتصاد را باید این‌گونه تفسیر کرد که با وجود افزایش درآمد اسمی خانوارها، قدرت خرید هر فرد ایرانی نسبت به سال ۹۰ حدود یک‌سوم کاهش یافته است.

حالا دیگر آقای معاون، در کنار خود حجت‌الله عبدالملکی وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی و تئوریسین راه‌اندازی کسب‌وکار با یک میلیون تومان پول، چهره‌‌ای معروف در فضای مجازی به حساب می‌آید اما آیا آنچه در این برنامه گفته شد، به اندازه میمیک صورت محمد دلاوری و چند روز بهت همگانی حیرت‌آور بود؟

از هزینه کل سالانه خانوار روستایی۱۳.۶ میلیون تومان با سهم ٤٠ درصد مربوط به هزینه‌های خوراکی و دخانی و بیش از ۲۰ میلیون تومان با سهم ٦٠ درصد مربوط به هزینه‌های غیرخوراکی بوده است.

بررسی منابع تامین درآمد یک خانوار شهری نشان می‌دهد که در سال ۱۳۹۸، ۳۲.۵ درصد درآمد سالانه، از مشـاغل حقـوق بگیـری بـه دست آمده است. همچنین ۱۶.۱ درصد درآمد‌های سالانه یک خـانوار شـهری از مشـاغل آزاد کشـاورزی و غیـرکشـاورزی و ۵۱.۴ درصد درآمد‌ها از محل درآمد‌های متفرقه تامین شده است.

مسئله تورم که باعث کاهش ارزش پولی می‌شود قدرت خرید مردم را کاهش داده است. اما آن هزینه‌ای که مردم متقبل می‌شوند به لحاظ کمیت عددی بیشتر از گذشته شده است؛ برای این‌که مشمول تورم روزافزون می‌شود؛ بنابراین افزایش هزینه‌های مردم به این معنا نیست که واقعاً تقاضای شان برای خرید کالا‌ها بیشتر شده است. این فقط و فقط مربوط به کاهش ارزش پول و افزایش تورم است. مخارج مصرفی بالا رفته، اما سبد مصرفی کوچک‌تر شده است.این کوچک شدن سفره مردم و بی‌ارزشی پول است. چون کاهش ارزش پول باعث افزایش قیمت ارز‌های معتبر جهان به ویژه دلار می‌شود. افزایش دلار هم بر افزایش قیمت‌ها تاثیر می‌گذارد و از نظر روانی، پیش بینی ناپذیری آینده و بیمناکی مردم از کاهش ارزش پولی‌شان قیمت‌ها را بالا می‌برد و اگر هم به دلایلی مثلاً با سیاست‌های مدیریت شناور ارزی، مبالغی از دلار به بازار تزریق شود و قیمت دلار پایین بیاید قیمت کالا‌ها به آن صورت پایین نمی‌آید، چون چسبندگی دارد.سیاست افزایش حداقل دستمزد در کوتاه‌مدت ممکن است طبقه آسیب‌پذیر را راضی کند، اما این رضایت‌بخشی ناپایدار است. راه اساسی، راهی مبتنی بر استراتژی درست و صحیح و منطبق بر الزامات علم اقتصاد است که در قالب یک استراتژی بلندمدت در جهت تقویت تولید و اشتغال و افزایش رشد اقتصادی باعث افزایش درآمد ملی می‌شود. آن زمان تورم خودبه‌خود کاهش پیدا خواهد کرد و پول ملی تقویت می‌شود.

بررسی‌ها نشان می‌دهد خانواده‌هایی که فرزند دارند هزینه کمتری در بخش مسکن پرداخت می‌کنند و بخش بیشتری از درآمدشان صرف خرج‌های دیگر مثل خوراکی و پوشاک می‌شود. اطلاعات خام مرکز آمار می‌گوید خانواده‌های دو نفره اغلب اجاره‌نشین هستند و احتمال خانه‌دار بودن خانواده‌های سه نفره بیشتر است. این نشان می‌دهد زوج‌های ایرانی تا وقتی صاحبخانه نشده‌اند، به بچه‌دار شدن فکر نمی‌کنند

توفیقی رئیس کمیته دستمزد شورای اسلامی کار گفت: کارگران در منجلاب عدم تأمین معیشت گرفتار شده اند. شکاف سبد معیشت و درآمد گسترش، شکاف طبقه غنی و فقیر به شدت افزایش یافته است. اجرای مصوبه افزایش دستمزد از تیرماه چگونه بدون رعایت سه‌جانبه‌گرایی صورت گرفته است؟ کارفرمایان که با دولت همراه هستند، بهتر بود برای زمان اجرای این مصوبه نیز رأی‌گیری می‌کردند، وعده واهی دادن به کارگران درست نیست. هزینه زندگی کارگران سرسام‌آور افزایش یافته است.

درآمد هر خانوار تهرانی در سال گذشته به طور متوسط به بیش از ۶۴ میلیون تومان رسیده است. این رقم ۲۰ میلیون و ۵۴ هزار تومان بالاتر از ارقامی است که برای خانوار‌های کل کشور محاسبه شده است.

در سال ۱۳۹۷ متوسط هزینه کل خالص سالانه یک خانوار شهری حدود ۳۹ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان بوده که نسبت به سال ۱۳۹۶ حدود ۱۹.۳ درصد افزایش داشته است.

مطالعات جامع اقتصاد ایران نشان می‌دهد که شکاف درآمدی در ایران نسبت به کشورهای موفق فاصله معناداری دارد.

«کاهش قدرت خرید خانوار به معنای فقیرتر شدن خانوار است و نشان دهنده وضعیت دشوارتر افراد کم درآمد است. از سوی دیگر این موضوع ناسالم بودن توزیع درآمد را نیز نشان می دهد که هرچه بیشتر شود توزیع درآمد ناسالم تر است.»

مناطق شهری استان تهران با ميانگين بیش از 220 میلیون ریال (22 میلیون تومان) درآمد و بیش از 210 میلیون ریال (21 میلیون تومان) هزینه سالانه براي هر خانوار، پردرآمدترین و پرهزینه‌ترین در کشور است.