درباره بهنگامی و نابهنگامی تصمیمات سیاسی
درباره موضوع آقای نجفی هم تصور نمیکنم فقط از همین یک حیث مرتبط با بحث ما باشد، اما معتقدم انتخابِ ایشان بهعنوان شهردار تهران ناشی از یک نوع کجفهمی یا بدفهمی در تطبیق عمل سیاسی و راهبرد سیاسی بود. اصلاحطلبان در گذشته همیشه معتقد بودند که باید اصلاحات را درون ساختار قدرت با نوعی هماهنگی انجام دهند، اما مجددا در این انتخابات گفتند، چون ما رأی گرفتهایم، هرکسی را میخواهیم باید بیاوریم، حتی چشم باز نکردند تا نقاط ضعف و کاستیهای آن را ارزیابی کنند و چشمبسته ۲۱ رأی دادند و حاضر نشدند مسائلِ موجود را بررسی کنند تا مبادا متهم به ضعف و ناکارکردی شوند. به نظرم مشکل اصلاحطلبان این است که شجاعتشان را در موقعیت نامناسبی به کار میبرند؛ جایی که میتوانند تفاهم کنند انجام نمیدهند و جایی که نباید کوتاه بیایند، کوتاه میآیند و برعکس. به نظرم انتخاب آقای نجفی محصول اشتباهی از گذشته بود که مجددا در سال ۹۶ تکرار شد.