باربی ۷۵ ساله!

فرارو- در روستای ساو واقع در استان اسپارتا در جنوب غربی ترکیه "سکینه آکول" 75 ساله با خانه صورتی رنگ اش همه را شگفت زده می کند. خاله سکینه که از کودکی به رنگ صورتی علاقه داشته می گوید: "اگر می ‌توانستم حتی پسر و دخترم را صورتی رنگ می‌ کردم و با عینک صورتی به آنان نگاه می ‌کردم، زیرا این رنگ را خیلی دوست دارم". آکول هر چیزی از جمله تمام جزئیات خانه اش را صورتی رنگ کرده و توجه هر بیننده ای را به ظاهر صورتی متمایز آن ها جلب می کند. همه چیز صورتی رنگ شده است از ورودی خانه گرفته تا دیوارها و حتی وسایل تزئینی داخل. آکول می گوید عشق او به رنگی صورتی از دوران کودکی آغاز شد. او به یاد می آورد که در سن چهار یا پنج سالگی از مادرش تکه پارچه ای صورتی می خواست و می گوید: "از مادرم پارچه های صورتی می خواستم و آن ها را می دوختم. اگر او رنگ دیگری به من می داد آن را قبول نمی کردم. از آن زمان به این سو عشق به رنگ صورتی با من همراه بود. زمانی که پدرم برای تعطیلات برای مان لباس جدید می خرید به او می گفتم برایم یک پلیور صورتی بیاورد و اگر رنگ دیگری می خرید آن را نمی پوشیدم".

به گزارش فرارو به نقل از صباح؛ آکول در ادامه می افزاید: "از آنجایی که من رنگ صورتی را خیلی دوست دارم می خواهم همه چیز صورتی باشد. احساس می‌کنم مجبورم نقاشی کنم. خودم خانه‌ ام را رنگ کردم هر چه به دست ام می ‌رسید را می خواستم به رنگ صورتی در آورم. در این باره نمی توانم جلوی خود را بگیرم. اگر نقاشی نکنم نمی ‌توانم بخوابم. زمانی که رنگ صورتی می خرم احساس راحتی می کنم. پسرم می‌ گوید: "مامان، تو مریض هستی در این سن و سالی که هستی این کار را نکن"! اما من به او می گویم: "پسرم، نمی ‌توانم دست از کار بکشم نقاشی بدن  ام را آرام می‌ کند. اگر می‌ توانستم همه چیز از جمله پسر و دخترم را نقاشی می‌کردم و با عینک صورتی به آنان نگاه می‌ کردم زیرا خیلی رنگ صورتی را دوست دارم". آکول نه سال پیش خانه اش را صورتی رنگ کرد اما او می گوید که وسواس اش به این رنگ پس از درگذشت همسرش تشدید شد.

او می افزاید: "نه سال پیش مقداری رنگ صورتی در خانه ام وجود داشت اما نه به اندازه الان. پس از فوت شوهرم من وسواس بیش تری نسبت به رنگ صورتی پیدا کردم. من با رنگ کردن خانه ام به رنگ صورتی آغاز کردم و با این کار به خود آرامش دادم. این راهی برای کنار آمدن من با شرایط پیش آمده بود". خانه صورتی رنگ او بازدید کنندگانی را از سرتاسر ترکیه به خود جلب کرده و برخی برای تماشای آن از مکان هایی مانند آنکارا و آنتالیا سفر می کنند. او می گوید: "یک روز پیش افرادی فقط برای دیدن خانه ام از آنکارا آمدند بسیاری از زنان آنکارا در مورد من می دانند. از آنتالیا و جاهای دیگر هم بازدید کنندگانی هستند از من می ‌پرسند: "خاله، چرا این قدر رنگ صورتی را دوست داری"؟ آنان می گویند که ساو را گشته اند اما هرگز خانه ای مانند این ندیده اند. آنان می پرسند چطور این کار را کردم و از این کار خسته نشدم به آنان می گویم که به طور طبیعی برایم پیش می آید اگر نقاشی نکنم نمی توانم بخوابم. آنان می گویند: "ما هیچ زنی را مثل تو ندیده ایم". آکول در مورد آرزوهای آینده اش گفت: "من نمی توانم مانند گذشته رنگ بخرم. اگر می توانستم همه چیز را رنگ می کردم و آن را شبیه بهشت ​​می کردم. جلو و پشت خانه همه چیز را رنگ می کردم. اگر می توانستم تمام روستای ساو را نقاشی می کردم".

او حتی دستورالعمل های خاصی را در رابطه با عشق اش به رنگ صورتی برای فرزندان اش وصیت کرده است. او می گوید: "به فرزندام وصیت کرده ام زمانی که فوت کردم دو یا سه عدد از تزئیات صورتی رنگ ام را روی قبرم بگذارند و آویزان کنید".

او در پایان می گوید: "من می خواهم همه کسانی که به خانه می آیند به یاد داشته باشند که من این ها را درست کرده ام. می خواهم سنگ قبرم مانند ورودی خانه ام صورتی روشن باشد تا همه متوجه تفاوت آن با سایر قبرها شوند. درباره این موضوع با فرزندان ام صحبت کرده و اطمینان کسب کرده ام. با ارزش ترین چیز برایم رنگ صورتی است".